Stephanus Petrus Perquin

Stephanus Petrus is bijna vijftig jaar huisarts geweest in Leidschendam en de nabije boerendorpen Stompwijk, Nootdorp en Wilsveen. Het takenpakket van een huisarts was in zijn tijd een stuk breder dan tegenwoordig. Dag en nacht moest hij klaar staan voor de vele bevallingen, ook van de eigen familie. Bij boeren die niet naar de tandarts durfden trok hij kiezen en mat brillenglazen op. Als apotheekhoudend huisarts maakte hij zelf zetpillen, hoestdranken, poeders en tabletten. Naast de zorg van de kinderen hielp zijn vrouw mee in de apotheek, zette de medicijnen klaar, deed de administratie en nam de telefoon op. Daarnaast probeerde zij ook nog de dagelijks patiëntenstroom te reguleren.
De praktijk was aan huis. Als de kleine wachtkamer vol was stonden de patienten in de gang tussen de woonkamer en de keuken. Voortdurend werd aangebeld om de medicijnen te komen ophalen. Tot diep in de nacht werden elk kwartaal de rekeningen van de patienten geschreven. Daarna moesten ze nog rond gebracht worden met de auto of scooter. De praktijkvoering had veel invloed op het gezinsleven.

Voor het uitoefenen van zijn praktijk werd de beste apparatuur aangeschaft. Zo was er al een röntgenapparaat om longen te kunnen doorlichten en een ECG apparaat om een hartfilmpje te maken.
Voor zijn patienten stond 'Dokter Perquin' altijd klaar, ze droegen hem op handen.

Naast zijn praktijk had S.P. Perquin ook nog diverse functies in het kerkbestuur, schoolbestuur, armenbestuur en het bejaardenhuis. Hij heeft zich ingezet voor een nieuwe school, een nieuw bejaardenhuis en maakte plannen voor de verbouwing van de kerk.

In de oorlogsjaren heeft hij zich ook nog enige maanden moeten schuil houden in een smalle ruimte boven de keuken. Zijn auto heeft hij onklaar gemaakt, zodat deze niet door de Duitsers geconfisqueerd kon worden.

De laatste jaren van zijn leven had hij leukemie. Mogelijk veroorzaakt door het veelvuldig gebruik van het röntgenapparaat. Tot een half jaar voor zijn dood in 1980 stond hij nog steeds klaar voor zijn patienten. Uiteindelijk is hij overleden aan hartfalen.

Alle gegevens zijn ontleend uit het blad "Op één lijn" een uitgave van de Vakgroep Huisarts-geneeskunde FHML van Maastricht University. Titel "Drie generaties dokters Perquin".
Door Marijke Perquin, medewerker Huisartsgeneeskunde (Studieadviseur).