Levensberichten van Zeeuwen

Lowys Porquin werd 13 mei 1511 in Piëmont geboren en ging in 1529 op reis, om te vinden "een goed bejach" en was, als zovele van zijn landgenoten in de geldhandel, te Brussel, Nivelles, Antwerpen, Sluys, Zierikzee en Middelburg.
Een groot deel van zijn leven heeft hij in Zeeland doorgebracht. Uiteindelijk vestigde hij zich te Bergen op Zoom, "daar ick - zo schrijft hij - sal wonen zoo langhe als 't Godt belieft".
In 1540 trouwde hij met een Vlaamsche juffer, met wie hij zijn zilveren bruiloft vierde.
Het was zijn zoon kapitein Caesar Porquin, overleden in 1611, die zich, met betwijfelbaar recht, door een bezitting van een deel der ambtelijke Heerlijkheid van Renesse, Heer van Renesse noemde. Deze had twee zoons, Louis en Adolf.

Op de titelplaat van het meest bekende werk van Porquin, is in houtsnede zijn familie voorgesteld. Hij zit daar voor een lessenaar aan tafel, waarop een doodshoofd en een zandloper, terwijl op het kleed geborduurd is zijn wapenschild, zijnde een varkentje en in het schildhoofd drie sterren. Naast de huisvader is de echtgenote gezeten en voor de tafel staan drie zonen en acht dochters, van welke in 1588 nog slechts een zoon en drie dochters in leven waren.

Porquin is het meest bekend door een schoolboek, dat in de 16de en 17de eeuw veel gebruikt werd. Het was in 1565 bij A.Tavernier te Antwerpen voor het eerst gedrukt en werd meermalen herdrukt. o.a. te Gent in 1575, in 1582 te Antwerpen, in 1589 en 1590 te Amsterdam, in 1603 te Antwerpen, en in 1689 te Utrecht. Het boek was met schrijfletters geprent.
De uitgave van 1582, "'t Antwerpen by Matheus Mesens", had tot titel:
"Den Uuterste Wille van Louis Porquin, door hem by maniere van een lieflyk testament in prose gestelt en tot onderwys en stichtinge van zyne kinderen. Oock zeer bequaam ende dienstelyk voor alle Christen-huisvaders, om hun kinderen door 't selve te onderwysen in de vreeze des Heeren, om daardoor te mogen comen, met Godts hulpe, tot een deughdelyck leven ende salich sterven".
In dicht gesteld bij Anthonius Verensis.
Wanneer de kinderen in het spellen en lezen genoegzaam gevorderd waren, werd dit boekje bij het voortgezet onderwijs gebezigd en werd later vervangen door den Send-briefschrijver van Daniël Mostaert.