Inleiding

Het Geslacht Porquin

De oudst bekende stamvader van het geslacht Porquin is Jacopo Porchini, omstreeks 1470 geboren in Castellamonte, Italië. Drie van zijn zonen, Francesco, Bernardino en Luigi, zijn uit hun vaderland vertrokken om in de toenmalige zuiderlijke Nederlanden hun geluk te vinden. Evenals veel Piëmontse kooplieden zaten zij in de geldhandel en staan hier bekend als de gebroeders Porquin. Lowys, de jongste van de drie, verblijft in diverse steden van Zeeland en vestigt zich uiteindelijk in Bergen op Zoom. Daar leeft hij in weelde en schrijft daar omstreeks 1560 zijn boek "Den Uutersten Wille...". Naast veel wetenswaardigheden over zijn leven, gezin en familie heeft hij daarin ook goede raadgevingen voor zijn kinderen en het nageslacht gegeven. Het boek is jaren lang op scholen gebruikt. Daardoor is Lowijs bekend geworden.
Alleen zijn, enige in leven gebleven, zoon Cesar heeft in de mannelijke lijn nakomelingen gekregen. In de Zeeuwse archieven zijn daarvan nog maar weinig gegevens te vinden. Veel documenten uit die tijd zijn verloren gegaan door rampen en strijd. De naam Porquin komt in Nederland niet meer voor. Door de bijna overeenkomende naam wordt een relatie verondersteld met het geslacht Perquin in Nederland. Daarvan zijn niettemin geen bewijzen te vinden.
In 1989 is, door de Belgische Drukkerij-Uitgevenrij Lanno n.v. in Tielt, het boek "EEN PAND VOOR HET PARADIJS" uitgegeven, geschreven door Prof. Dr. Myriam Greilsammer-Kotek. Het gaat over het leven en zelfbeeld van Lowys Porquin, Piëmontees zakenman in de zestiende-eeuwse Nederlanden. Over het geslacht Porquin zijn daarin veel wetenswaardigheden te lezen. In feite is dit boek de hergeboorte van het boek van Lowys Porquin. Ook in het boek zijn geen bewijzen of aanwijzingen te vinden van een relatie met het Nederlandse geslacht Perquin.